قدم آهسته زیر سایه ناکامی مطلق
محمود رضایی ایده روز | آمار ضعیف تیم‌های ایرانی در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا مقابل نمایندگان عربستان و آمار ۱۰ پیروزی متوالی الهلال عربستان مقابل نمایندگان فوتبال کشورمان، بیش از هر زمان دیگری فضای فوتبالی کشور و هواداران فوتبال در ایران را دلسرد کرده است.
استقلال و پرسپولیس ضعیف‌تر از قبل بودند
کارشناس فوتبال آسیا با اشاره به عملکرد تیم ها در لیگ نخبگان آسیا گفت: استقلال و پرسپولیس بر خلاف گذشته نتوانسته اند انتظارات را برآورده سازند. هفته هفتم لیگ نخبگان فوتبال آسیا نیز با تساوی استقلال مقابل الشرطه و شکست پرسپولیس مقابل الهلال همراه بود تا دو نماینده فوتبال آسیا همچنان در تلاش برای تثبیت صعود خود به مرحله حذفی باشند.«ولید الابری» به تحلیل وضعیت تیم‌های بزرگ ایرانی پرداخت. او همچنین فوتبال روز آسیا را رو به پیشرفت توصیف کرد و از سرمایه گذاری کشورهای در این صنعت گفت.
او درباره عملکرد نمایندگان فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا گفت: استقلال و پرسپولیس دیگر آن تیم‌های قدرتمند گذشته نیستند.
این دو تیم که زمانی نقش پررنگی در موفقیت‌های فوتبال ایران در آسیا داشتند، اکنون با مشکلات زیادی مواجه هستند. کاهش کیفیت فنی و عدم ثبات در مدیریت و برنامه‌ریزی، باعث شده تا از دوره تأثیرگذار خود در سطح قاره آسیا فاصله بگیرند. تیم‌های بزرگ فوتبال ایران نه تنها برای هواداران داخلی بلکه همیشه برای
آسیا جذاب هستند.وی در تحلیل شکست پرسپولیس مقابل الهلال افزود: میمه اول الهلال همه کاری که برنامه‌ریزی کرده بود انجام داد. اوضاع در نیمه دوم بهتر شد اما حقیقت این است پرسپولیس در دیدار اخیر خود مقابل الهلال نشان داد آماده نیست. الهلال از تمام زوایا برتر بود و پرسپولیس برنامه خاصی برای مقابله با این تیم نداشت. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده فاصله‌ای است که فوتبال باشگاهی ایران با تیم‌های برتر منطقه پیدا کرده است.
الهلال، یک الگو برای فوتبال در جهان عرب
الابری درباره موفقیت‌های الهلال گفت: الهلال اکنون نه تنها یک تیم برتر در آسیا بلکه الگویی برای فوتبال عربی است. این تیم با سرمایه‌گذاری مناسب، جذب بازیکنان بزرگ، و برنامه‌ریزی بلندمدت، سطح جدیدی از فوتبال را به نمایش گذاشته است. الهلال یک مثال موفق از مدیریت حرفه‌ای و فوتبال مدرن است که سایر تیم‌ها باید از آن درس بگیرند.
فوتبال آسیا دیگر دو قطبی ضعیف و قوی نیست
ولید الابری به تغییرات ساختاری در فوتبال آسیا اشاره کرد و گفت: دیگر نمی‌توان فوتبال آسیا را به دو دسته ضعیف و قوی تقسیم کرد. تیم‌های عربی، شرق آسیا، و حتی برخی تیم‌های میانه جدول توانسته‌اند فاصله خود را با قدرت‌های سنتی کاهش دهند. این پیشرفت نشان‌دهنده رشد همه‌جانبه فوتبال در آسیاست.
تیم فوتبال جوانان ایران مورد توجه عرب‌ها
این کارشناس رسانه‌ای همچنین به تیم ملی جوانان ایران اشاره کرد و گفت: تیم جوانان ایران همیشه پتانسیل بالایی داشته و این بار هم منتظر هستیم ببینیم چه عملکردی از خود نشان می‌دهد. عرب‌ها علاقه‌مند هستند
تیم‌های پایه‌ای ایران را دنبال کنند، چرا که معمولاً این تیم‌ها استعدادهای زیادی را به فوتبال معرفی می‌کنند.
جام ملت‌های زیر ۲۰ سال آسیا، میدان شگفتی‌های نوین
الابری درباره رقابت‌های پیش‌روی جام ملت‌های زیر ۲۰ سال آسیا اظهار داشت: شگفتی‌های نوین فوتبال آسیا را در چین خواهیم دید. کشورهای مختلف سرمایه‌گذاری‌های خاصی برای این تورنمنت کرده‌اند و این موضوع رقابت‌ها را جذاب‌تر از همیشه خواهد کرد. این مسابقات می‌تواند سکوی پرتاب نسل جدیدی از بازیکنان آسیا به سطح بین‌المللی باشد.
اگر در زمان شکست‌های استقلال مقابل العین یا پرسپولیس مقابل الهلال در سال ۲۰۱۷ شاهد کری‌خوانی بین هواداران دو تیم بودیم، این کری‌خوانی حداقل در فضای مجازی جای خود را به مرثیه‌سرایی برای وضعیت اسفناک فوتبال باشگاهی کشور در سطح اول فوتبال آسیا داده است. فوتبالی که سال‌هاست، رنگ قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را ندیده و برخلاف تیم ملی در جام ملت‌های آسیا، کمتر زمانی بوده که باشگاه‌های ایرانی از مدعیان اصلی قهرمانی در فوتبال آسیا باشند.
پس از شکست سنگین پرسپولیس مقابل الهلال، موجی از مقایسه بین هزینه تیم‌های ایرانی با باشگاه‌های فوتبال عربستان و تفاوت ارزش تیم‌ها ایجاد شده است؛ در اینکه فوتبال عربستان با هزینه‌های هنگفت سه سال اخیر خود راه خود را از فوتبال ایران و آسیا جدا کرده شکی نیست و این موضوع را می‌توان در جدول فعلی منطقه غرب لیگ نخبگان آسیا هم مشاهده کرد. نه تنها تیم‌های ایرانی، بلکه نمایندگان امارات، قطر، ازبکستان و عراق نیز این روزها از شانس خوبی برای تقابل با تیم‌های عربستانی برخوردار نیستند و باید سطح این تیم‌ها بویژه الهلال را در سطح تیم‌های اروپایی دانست. فراموش نکنیم که دو هافبک اصلی الهلال یعنی سرگی میلینکوویچ ساویچ و روبن نوس، با رد پیشنهادهای پاری‌سن‌ژرمن و بارسلونا و حضور در بالاترین سطح فوتبال جهان، تصمیم به حضور در الهلال گرفته‌اند و این باشگاه، یک تیم در سطح جهانی را روانه مسابقات کرده است.
با این حال سؤال اصلی اینجاست که اگر سرمایه موجود در فوتبال عربستان، به فوتبال ایران تزریق می‌شد نیز شاهد چنین مدیریت و سرمایه‌گذاری درستی بودیم؟ جواب شاید «بله» نباشد. ۳۲ سال از آخرین قهرمانی یک باشگاه ایرانی در مسابقات آسیایی می‌گذرد؛ آیا در تمام این ۳۲ سال هم باشگاه‌های عربستانی با نیمار و رونالدو و سادیو مانه در مسابقات شرکت کرده بودند؟ در فوتبال جهان، کم نبودند تیم‌هایی که با بودجه و سرمایه نه‌چندان هنگفت، به دلیل مدیریت درست و اصولی موفق به شکست دادن تیم‌های گران‌قیمت و بزرگ شده‌اند و در کنار این موضوع، برای اقتصاد خود سودآور بوده‌اند.
برای مثال باشگاه نه‌چندان موفقی مانند برایتون، در فصل 2023-2022 با مدیریت درست و شناسایی استعدادهای جوان از سراسر جهان، نه تنها برای اولین بار به یک رقابت اروپایی صعود کرد، بلکه توانست با ۱۲۲ میلیون پوند سود، رکورد تاریخ باشگاه را هم جابه‌جا کند. آیا در فوتبال ایران، ما نمونه‌ای از سوددهی و رقم زدن کیفیت مناسب در زمین بازی با تصمیمات درست مدیریت، ولو با سرمایه و بودجه پایین را در ذهن داریم؟
شاید باشگاه‌های ایرانی، قانون عجیب سقف بودجه را دلیل رقم خوردن این اختلاف بین تیم‌های ایرانی و عربستانی بدانند اما خرجی که برای ترکیب و کادر فنی تیم‌های مطرح ایرانی در این فصل شده، به نسبت هزینه‌های رقم خورده در فوتبال ایران هزینه هنگفتی است. از سویی دیگر، به نظر نمی‌رسد که همه تیم‌های لیگ برتر و بویژه تیم‌های حاضر در مسابقات آسیایی، قانون سقف بودجه را به طور کامل رعایت کرده باشند اما نتیجه این هزینه‌ها، تا به امروز فسخ قرارداد و اخراج سرمربیان و حضور کوتاه‌مدت بازیکنان نه‌چندان باکیفیت در فوتبال ایران با رقم‌های هنگفت بوده است.
سوءمدیریت و ارتباطات مدیران باشگاه‌ها با واسطه‌ها، تبدیل به یک ویروس بدخیم در فوتبال کشور شده و توجه به منافع شخصی افراد مختلف، منافع ملی فوتبال و ورزش کشور را خدشه‌دار کرده است. حقیقت این است که در این روزها، هزینه‌ای که باشگاه‌های عربستانی برای تقویت خود می‌کنند، برای باشگاه‌های ایرانی یک رؤیای دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد اما تجربه‌ای که ما از مدیریت در ورزش ایران داریم، این نشانه را به ما می‌دهد که حتی با داشتن چنین سرمایه‌ای، نمی‌توانستیم انتظار مدیریت صحیح و کارآمد را از آن داشته باشیم.
