آزاده فلسطینی؛ آزادی از اسارت 34 ساله اما همچنان در حسرت دیدار مادر
به گزارش «یافا ذیب»، خبرنگار تسنیم در کرانه باختری، بعد از تحمل 34 سال فراق، صدای هلهله از خانه خانواده «آل بیوض» ساکن روستای مزرعه غربی در غرب رام‌الله به آسمان برخاست. حابس بیوض آزاده‌ای است که اخیرا در چارچوب توافق تبادل اسرا از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد شد.
خانه این خانواده فلسطینی سه دهه برای برخاستن صدای شادمانی و دعا انتظار کشید، با این حال انتظار برای پایان این دوری به سرانجام نرسید، چرا که حابس یکی از 154 آزاده فلسطینی است که رهایی‌اش از زندان‌های اسرائیل مشروط به تبعید وی به خارج از سرزمین فلسطین است. در نتیجه همین سیاست، این جوانان مبارز فلسطینی پس از آزادی به صورت مستقیم به قاهره مصر تبعید شد، تا بدین شکل شادمانی اعضای این خانواده از آزادی فرزندشان رنگ و بوی کاملی به خود نگیرد.
با این حال «انتصار بیوض»، مادر این آزاده فلسطینی در گفتگو با تسنیم از اینکه فرزندش پس از سه دهه اسارت اکنون آزادی خود را بازیافته بسیار خوشحال است و می‌گوید: خدا را شکر که پاداش صبر و بردباری ما را داد و باعث آزادی حابس و دوستانش شد. امیدوارم روزی فرا برسد که آزادی نصیب سایر اسرایی شود که همچنان خانواده‌هایشان چشم انتظار پایان این فراق و دوری است. انشالله که خداوند به ما آرامش دهد. به خدا توکل می‌کنم و خدا را شکر می‌کنم که فرزندم آزاد شده و می تواند هر آنچه دوست دارد بخورد و به هر جایی که دوست دارد برود.خدا را شکر می‌کنم که برای ما گشایشی حاصل کرد و او را از تاریکی به سوی نور رهنمون ساخت.
او در ادامه و در خلال گفتگوی تلفنی به فرزندش می‌گوید: به خدا توکل کن، دنیا همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد، یک روز بد و تاریک است و یک روز خوب و روشن.
«حابس بیوض» آزاده تبعید شده به مصر اگرچه اذعان می‌دارد که احساساتش پس از آزادی در کلمات و واژه‌ها نمی‌گنجد اما تاکید دارد که دوست داشت پس از آزادی بلافاصله راهی خانه شود و مادر، برادر و خواهرش را در آغوش بگیرد.
او در همین رابطه می‌گوید: ما اینجاییم و هیچ کس نمی‌تواند، احساس درونی خود را با کلمات و واژه‌ها بیان کند، چون هیچ جایی برای توصیف و بیان وجود ندارد، هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند احساساتم را بیان کند؛ اما ما به عنوان اسرا قرار بود که آزاد شویم و در عالم واقع هم از زندان خارج شدیم، اولین خواسته ما بازگشت به خانه‌مان بود، وقتی نتوانیم به خانه خودمان بازگردیم بقیه گزینه‌ها و راه‌ها یکی است و فرقی به حال ما ندارد.
وی در ادامه با تشریح وضعیت اسف‌بار اسرای فلسطینی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی از زمان وقوع عملیات اوضاع در داخل اصلا آنگونه که شما تصور می‌کنید و می‌بینید، خوب نیست؛ به همین خاطر نگران تک تک اعضای خانواده‌مان هستیم که آسیبی به کسی از آنها وارد نشود.
حابس این روزها در مصر زندگی می‌کند، در حالی که خانواده‌اش در مزرعه غربی زندگی می‌کند و براساس تصمیمات سیاسی اتخاذ شده از سوی نیروی رژیم اشغالگر ممنوع‌السفر هستند و اجازه سفر به خارج از فلسطین اشغالی و دیدار با فرزند آزاده‌شان را ندارند، تصمیمی که آنها را حتی از هم در آغوش کشیدن حابس هم محروم می‌کند و لحظه آزادی او را به فصل جدیدی از غربت و انتظار تبدیل می‌کند.
«امتیاز بیوض»، خواهر آزاده فلسطینی که دلتنگی وصف ناشدنی‌اش در فراق برادر سبب شده تا با چشمانی اشکبار به سوالات خبرنگار ما پاسخ دهد، می‌گوید: گذرنامه‌ام را گرفتم و قصد سفر به قاهره را داشتم … گفتم می روم، اگر شده روی مژه‌هایم راه بروم (سینه خیز بروم) خواهم رفت… دیگر نمی‌توانم بیش از این صبر و تحمل کنم، مدت‌هاست او را ندیده‌ام؛ دلم آتش گرفته، دیگر نمی‌توانم فراقش را تحمل کنم، من برادرم را می‌خواهم… دوست دارم با برادرم زندگی کنم، به خدا این حق من است.
خانواده بیوض همانند ده‌ها خانواده فلسطینی به شمار می‌روند که رژیم اشغالگر آنها را از سفر به خارج از اراضی فلسطین محروم و هدف مجازات قرار داده است، تنها به این دلیل که رؤیای دیدار فرزندان آزاده‌اشان را در سر داشتند. سیاست مجازات دسته جمعی، همچنان فلسطینی‌ها را حتی در شادی‌هایشان محاصره کرده است تا آزادی را به غربتی جدید و خانه را به زندانی باز مبدل سازد.
انتهای پیام/
