روزی نیست که کری تازه‌ای خوانده نشود
محمود رضایی ایده روز | مهم نیست که در ستیز ماه‌های اخیر علیرضا بیرانوند با سران پرسپولیس حق با اوست یا این باشگاه. چرا که نکته مهم‌تر، غرق شدن علی بیرو در دریای حاشیه‌هاست.
مردی که برترین دروازه‌بان 10 سال اخیر فوتبال ایران بوده و بعد از غروب سیدمهدی رحمتی، بیشترین بازی‌های ملی را در جمع سنگربانان شاخص کشورمان انجام داده و آمار بسیار خوبی هم برجای نهاده است. این در حالی است که فرض این است که دروازه‌بان‌هایی در حد و اندازه‌های فنی بیرانوند، نظم و روال درستی را در رفتارهای اجتماعی خود مراعات کنند و در مناسبات و قراردادهای ورزشی خود، قانونمداری را بالاتر از هر چیز دیگری قرار دهند اما بیرانوند، چند سالی است که این مقوله‌ها را به فراموشی سپرده است. او بر سر جدایی‌اش از جمع سرخ‌های تهرانی در هر دو فصل آخر، جنجال‌های بزرگی را ایجاد کرد.
این دروازه‌بان 32 ساله، این بار تهدیدش درخصوص پیوستن به تیمی دیگر را عملی کرد و با تراکتور قراردادی کلان بست که هنوز جزئیات مالی آن به طور دقیق
مشخص نشده است. پس از آن کار به شکایت و شکایت‌کشی بین رضا درویش مدیرعامل پرسپولیس و بیرو و سران تراکتور کشید و علاقه‌مندان فوتبال نیک می‌دانند که در این چهار ماه چه کش و قوس‌ها و احکام انضباطی غریبی از سوی کمیته‌های مختلف فدراسیون در این باب صادر شده است.
محرومیت‌های مقرر برای بیرانوند به سبب نیاز تیم ملی به او، عملاً اجرایی نشده و معلوم نیست که سران پرسپولیس برای موافقت با جدایی‌اش، واقعاً از این سنگربان رشوه‌هایی چند میلیاردی گرفته‌اند یا خیر. فضا برای یافتن حقایق و ساختن آینده‌ای بهتر و محکم‌تر روی خرابی‌های حاصله مهیا نیست زیرا روزی نیست که دو طرف مناقشه کری
تازه‌ای برای یکدیگر نخوانند و به تازگی پرونده او به کمیته استیناف ارجاع شده تا در آنجا تعیین تکلیف شود.
البته بیرانوند هنوز دروازه‌بان توانایی است و ویژگی‌های فوق‌العاده‌ای دارد و اگرچه همان سنگربان یکه‌تاز و بی‌رقیب گذشته نیست و دو سه سالی است که سیدحسین حسینی و پیام نیازمند به او نزدیک شده‌اند و حتی به وی رسیده‌اند اما استعداد بکری است که هر باشگاه و هر کشوری باید در حفظ او کوشا باشد. این کوشش زمانی موجه و الزامی‌تر می‌شود که از آن ورزشکار هم تعهد حرفه‌ای و اخلاق‌مداری‌های لازم دیده شود و ناظران حس کنند که بیرانوند صرفاً در پی سودجویی‌های شخصی نیست و مراتب حرفه‌ای و تعصب‌های ورزشی را پاس می‌دارد اما متأسفانه رفتار ماه‌های اخیر علی بیرو ناقض این موارد بوده است.
آیا او خیال بیدار شدن مجدد و دوری جستن از حواشی اخیر زندگی خود را ندارد؟ پاسخ این سؤال مشخص نیست اما این مسأله قطعی است که در صورت عدم تحقق این رویداد، بیرانوند بیش از پیش جایگاهش را در فوتبال ایران از دست خواهد داد و در سراشیبی بد و بزرگی خواهد افتاد که بپاخاستن مجدد را برای او
تقریباً غیرممکن خواهد کرد.
