پوست اندازی کشاورزی سنتی ایران با هوش مصنوعی
کشاورزی ایران با آنچه در جهان در حال اتفاق است فاصله زیادی دارد. تولید سنتی ما همچون چنبرهای تفکر کشــاورزان را در خود اســیر کرده و آموزش و ترویج فناوری در حرف باقی مانده اســت. در حالی که فناوری کنترل از راه دور باعث مدیریت اراضی کشاورزی در کشــورهای صنعتی میشود هنوز کشاورزان ما زیر آفتاب و باران پوست خود را به تاراج میدهند. اینترنت اشــیا، حسگرها، سیستم های مکان یابی و هوش مصنوعی منجر به افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی در مزرعه ها شده، نام هایی است که به گوش برخی بهره برداران ایرانی ناآشنا و غریب است. امروز دیگر شناسنامه دار بودن محصولات اینکه در چه خاکی، با چه سیســتم آبیاری و با چه کود و ســمی پرورش کرده مساله نیست بلکه استانداردهای یکسانی تعریف و تدوین شده که در صورت داشتن این استانداردها محصولات در بازار جهانی اقبال پیدا خواهند کرد. تحولاتی که از هوش مصنوعی میتوان انتظار داشت پیش بینی شده جمعیت آینده کره زمین سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۱۰ میلیارد نفر برسد. افزایش جمعیت، ساخت خانه و جاده را افزایش داده و بخش زیادی از زمین های مستعد کشاورزی را تبدیل به مسکن کرده است. این جمعیت نیاز به مواد غذایی را ۵۰
درصد افزایش میدهد. بنا بر گزارشهای منتشر شده فقط حدود ۳۷ درصد از کل سطح زمین برای تولید محصولات غذایی مورد استفاده است. کشورهای پیشرفته از امروز به دنبال تغییر روشها برای تأمین و تضمین امنیت غذایی جمعیت خود هستند. یکی از این روشها به کارگیری هوش مصنوعی برای افزایش بهره وری است. هوش مصنوعی کمک میکند تا به وسیله داده ها درباره دما، بارش، سرعت باد، تابش خورشید و… با تحلیل آنها و مقایسه این داده ها در مقاطع مختلف به اطلاعات ذی قیمتی دست یافت که در نهایت منجر به افزایش بهره وری میشود
