“کاشان” جهان‌بینی زنده‌ای از گفت‌وگوی انسان با طبیعت است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، آتوسا مومنی مدیرکل مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی (تحت نظارت یونسکو) به مناسبت سالروز پیوستن شهر کاشان به شبکه شهرهای خلاق یونسکو در حوزه معماری پیامی منتشر کرد.

در این پیام آمده است:

در فرهنگ ما، شهر تنها عرصه‌ای برای زیستن نیست؛ بلکه آینه‌ای است از اندیشه، احساس، و خرد جمعی مردمانش. در هر خشت و کاشیِ آن، جانِ انسان جریان دارد؛ و در هر بادگیر، نَفَسِ زمین و نشانه‌ای از گفت‌وگوی دیرینهٔ انسان با طبیعت.

کاشان، از دیرباز، مهدِ چنین گفت‌وگویی بوده است، شهری که در آن، خانه به مثابهٔ فلسفه‌ای از زیستن معنا یافته، و معماری، صورتِ عینیِ تفکر و تعادل است. در اینجا، زیبایی با اخلاق درآمیخته است، هندسه با حس، و دانش با ایمان.

در این سرزمین، دیوارها سکوت را می‌فهمند و حیاط‌ها به زبان نور سخن می‌گویند. آب در حوض‌ها، آینهٔ آسمان است و باد در بادگیرها، راویِ گفت‌وگوی دیرپای انسان با طبیعت. در این هارمونی دیرینه، معماری نه صرفاً کالبد، که حکمتِ زیستن در توازن است، تجلیِ روح ایرانی در گفت‌وگوی میان زمین و آسمان.

در روز جهانی شهرها، یونسکو نام کاشان را در فهرست شهرهای خلاق جهان در حوزه معماری جای داد؛ اما در حقیقت، کاشان پیش از هر عنوانی، خود یک جهان‌بینی زنده است، جهانی که در آن، انسان در مرکز است و فرهنگ، مدارِ معنا.

کاشان، در کنار شهرهایی چون فاس در مراکش، کیوتو در ژاپن، بخارا در ازبکستان، جیپور در هند، والپارایسو در شیلی، و جراحه در عربستان سعودی، نمونه‌ای است از شهرهایی که در آن‌ها، خلاقیت از میراث برمی‌خیزد و میراث، سرچشمهٔ خلاقیت است.

در این شبکهٔ جهانی، هر شهر، گواهی است بر اینکه فرهنگ، میراثِ گذشته نیست؛ بلکه نیروی آفرینش فرداست.

کاشان، با بیش از هزار و هفتصد اثر تاریخی، از خانه‌های عباسیان و بروجردی‌ها تا باغ فین جهانی، چهره‌ای یکتا از معماری پایدار و زیست‌بوم فرهنگی ایران است.

در این شهر، میراث ملموس و ناملموس در وحدتی زنده تنیده‌اند: دانش بومی سازگاری با اقلیم، آیین‌های هم‌زیستی و هم‌سایگی و هنر استادکارانی که معنا را در ماده می‌دمند. چنین است که کاشان، نه صرفاً شهری زیبا، بلکه مدرسه‌ای از خرد اقلیمی و زیبایی‌شناسی انسانی است.

پیوستن کاشان به شبکه شهرهای خلاق یونسکو، یادآور مسئولیتی است جمعی؛ دعوتی است برای تداومِ گفت‌وگو میان فرهنگ‌ها و نسل‌ها و نمادی است از مشارکت انسان در ساختن جهانی پایدار، چنان‌که کنوانسیون 2003 یونسکو بر آن تأکید دارد: پاسداری از میراث زنده، امری ممکن نیست،‌مگر با مشارکت فعال جوامع، هنرمندان و شهروندان آگاه.

در ادامه این مسیر روشن، می‌خواهم به حرمتِ اندیشه و تلاشی ادای سپاس کنم که این رخداد را به ثمر رسانده است. به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که پاسداری از هویت و معنا را مأموریت خویش می‌داند؛ به شهرداری فرهیختهٔ کاشان که در نگاهش عمرانِ شهر با تعالیِ فرهنگ پیوند یافته است؛ به کمیسیون ملی یونسکو در ایران، که با تدبیر فرهنگی و گفت‌وگویی مؤثر، حضور ایران را در شبکهٔ جهانی خلاقیت استوار کرد؛ و به مردم، هنرمندان و تشکل‌های فرهنگی کاشان، که با عشق و آگاهی، میراث را از گذشته به آینده رسانده‌اند.

کاشان امروز، در کنار دیگر شهرهای خلاق یونسکو، در شبکه‌ای ممتاز از Good Practices می‌درخشد؛ شبکه‌ای که ترویج خلاقیت، آموزش، و ظرفیت‌سازی فرهنگی

را در پیوند با میراث زنده دنبال می‌کند

در این شبکه، شهرها نه در رقابت، که در هم‌افزایی‌اند؛ نه برای ساختن بنا، که برای ساختن معنا.

باشد که کاشان، در این هم‌سویی جهانی، الهام‌بخش نسلی تازه از معماران، هنرمندان و شهروندان باشد ، نسلی که باور دارد توسعهٔ حقیقی، در بازشناسی پیوند انسان و فرهنگ است.

کاشان، شهری است که از خاک، اندیشه آفرید و از اندیشه، افقِ معنا.باشد که همچنان بر سپهر یونسکو بدرخشد، به عنوان شهری خلاق، زنده، و انسان‌محور؛ شهری که در آن، فرهنگ نه یادگار دیروز، که جوهرِ زندگی امروز است.

انتهای پیام/