سلاحی مرگبار که دشمن با آن سراغ ما و نسل ما می‌آید
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، خداوند در آیه ۴۶ سوره کهف هشدار می‌دهد: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا…»؛ مال و فرزند، زینت زندگی دنیوی‌اند.اما در ادامه می‌فرماید: «وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا»؛ یعنی آنچه ماندگار است، اعمال نیک است نه زرق‌وبرق مادی.
بنابر روایت فارس، در اینجا قرآن یکی از دشمنان پنهان انسان را معرفی می‌کند: وابستگی افراطی به دنیا. دشمنی که نه چهره نظامی دارد، نه پرچم و نه شعار، اما از درون انسان را تسخیر می‌کند. در روزگار ما نیز تبلیغات پرزرق‌وبرق، تجمل‌گرایی و مسابقه در نمایش ثروت، همان دام مدرن شیطان است که انسان را از هدف اصلی زندگی منحرف می‌کند.
روزی که قدرت‌ها رنگ می‌بازند
در آیات بعدی، خداوند صحنه قیامت را ترسیم می‌کند: روزی که زمین صاف و بی‌برآمدگی می‌شود و همه در برابر خداوند صف می‌کشند. این تصویر، یادآور این حقیقت است که تمام قدرت‌ها و سلطه‌های ظاهری پایان‌پذیرند. هیچ ثروتی، موقعیتی یا پیوند خانوادگی در آن روز سودی ندارد.
از نگاه دشمن‌شناسی قرآنی، این هشدار به معنای فرو ریختن پایگاه دشمن دروغین انسان است: دشمنی که انسان را با وعده قدرت، شهرت یا ثروت می‌فریبد. اما در نهایت، همه این ابزارها در پیشگاه خدا رنگ می‌بازند و تنها ایمان و عمل صالح می‌ماند.
کتاب اعمال، سندی علیه انسان مغرور
آیه ۴۹ صحنه‌ای تکان‌دهنده را روایت می‌کند: «وَوُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ…» کتاب اعمال گشوده می‌شود و مجرمان از دیدن کارنامه خود در هراس‌اند. در این صحنه دشمن واقعی انسان، غفلت است؛ غفلتی که او را به گناه می‌کشاند و دروغی که به خود می‌گوید: بعداً جبران می‌کنم.
در دنیای امروز نیز دشمنان فرهنگی و رسانه‌ای تلاش می‌کنند انسان را در همین غفلت نگه دارند؛ سرگرمِ لذت و مصرف، بی‌خبر از مسئولیت و حقیقت. اما قرآن می‌گوید: هیچ عملی کوچک‌ترین آن از قلم نمی‌افتد: «وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا».
وقتی ابلیس دیگر به فریب نیاز ندارد
آیه ۵۰ یادآور آغاز دشمنی شیطان است: هنگامی که خدا به فرشتگان فرمود بر آدم سجده کنند، و ابلیس نافرمانی کرد.قرآن با طرح دوباره این ماجرا در میان آیات قیامت، پیام روشنی دارد: دشمنی شیطان موقت نیست، تا قیامت ادامه دارد.
اما نکته ظریف اینجاست که شیطان پس از نافرمانی، دشمنی خود را آشکار کرد؛ ولی انسان‌ها گاهی خود خواسته به او نزدیک می‌شوند.در روزگار ما، ابزار دشمنی شیطان دیگر وسوسه فردی نیست، بلکه ساختارمند و شبکه‌ای شده است: رسانه‌هایی که گناه را عادی می‌کنند، سبک زندگی که خدا را از مرکز زندگی بیرون می‌برد، و فناوری‌هایی که ذهن انسان را تسخیر می‌کنند.
قرآن هشدار می‌دهد: «أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِی؟» آیا شیطان و نسلش را به جای من دوست و سرپرست می‌گیرید؟
دشمن دیرین، اعتراف می‌کند
در آیه ۵۳، سرانجام صحنه‌ای از رسوایی شیطان و پیروانش ترسیم می‌شود: «وَرَأَی الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا…»مجرمان آتش را می‌بینند و یقین می‌کنند که در آن خواهند افتاد. این آیه نشان می‌دهد که دشمن نهایی انسان، فریب و خودفریبی است. شیطان فقط دعوت می‌کند؛ این انسان است که با چشم باز می‌پذیرد. در قیامت، دیگر هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نمی‌ماند.
امروز، میدان نبرد درون ماست
در مجموع این آیات، قرآن از سه دشمن خطرناک سخن می‌گوید:
۱. دلبستگی به مال و فرزند،
۲. غفلت از حقیقت و آخرت،
۳. پیروی از وسوسه‌های شیطان.
امروز این دشمنان در لباس‌های تازه ظاهر شده‌اند: در قالب شبکه‌های اجتماعی، تبلیغات مصرفی، شهرت‌طلبی و دنیازدگی.
قرآن با بازگویی سرگذشت ابلیس و هشدار نسبت به زرق‌وبرق دنیا، به ما یاد می‌دهد که میدان جنگ اصلی در درون ماست؛ جایی که ایمان و فریب در حال نبردند.
تلاوت این آیات را که در صفحه ۲۹۹ قرآن واقع است، ببینید و بشنوید.
