«جهان‌گرایی» بیرونی و «انزواگرایی» درونی؛ در کنار هم یا مقابل یکدیگر




«همانگونه که آمریکا بر اساس رئالیسم یا دولت های تمدنی به خود حق میدهد نیم کره غربی و قاره امریکا را که خانه خود می‌داند، امن کند، ایران هم نه صرفا بعنوان یک مقوله فرهنگی و تمدنی بلکه یک پهنه ژئوپلیتیکی کهن در مسیر جاده ابریشم و بازیگری غیر انزوا طلب که از قدیم دولت ساختارمند داشته، برای حفظ موقعیت و تقویت نفوذ در حوزه پیرامونی خویش از نوعی حق برخوردار است که برای کسب منافع ملی آسیب‌ها را از خود دور کند.»



Source link

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *