روایت دردناک از آوارگان غزه؛ کابوس مرگ بر اثر سرما دوباره برگشت
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری ایده روز، در حالی که کابوس مرگ بر اثر سرما برای سومین سال متوالی به غزه برگشته است، دکتر منیر البرش، مدیرکل وزارت بهداشت غزه درباره وضعیت فاجعه بار آوارگان در میان بارشهای شدید و طوفان و غرق شدن چادرها در آب هشدار داده و اعلام کرد که سناریوی دردناک مرگ کودکان، سالمندان و بیماران بر اثر سرمای شدید در داخل چادرهایی که پر از آب شده، مجدداً تکرار میشود.
تراژدی کودکان و بیماران در چادرهای سرد و غرق شده
دکتر منیر البرش در گفتگو با خبرگزاری آناتولی اظهار داشت: نسل کشی همچنان ویژگی بارز اتفاقاتی است که در غزه رخ میدهد و با هر طوفان، سرما و باران به تهدیدی مستقیم برای گروههای آسیبپذیر تبدیل میشود که بدون خانه یا وسیله گرمایشی در چادرهای فرسوده با سقفهای فروریخته زندگی میکنند.
وی افزود: سرمای هوا، کودکان، سالمندان و بیماران را عملاً نابود میکند و منجر به لرز شدید و مشکلات تنفسی میشود که در نهایت منجر به مرگ آنها میگردد؛ به ویژه با توجه به تداوم بحران قحطی در غزه و ضعف سیستم ایمنی مردم، به خصوص گروههای آسیب پذیر.
این مقام بهداشتی غزه تاکید کرد: رطوبت و آب داخل چادرها، محیط مناسبی را برای شیوع ذاتالریه و عفونتهای تنفسی ایجاد میکند، در حالی که بیماران قادر به یافتن دارو یا مراقبتهای بهداشتی نیستند.
مدیر کل وزارت بهداشت غزه تصریح کرد: سرما در غزه فقط یک پدیده آب و هوایی نیست، بلکه عاملی اضافی در معادله روزانه مرگ است که صدها هزار نفر را تهدید میکند؛ صدها هزار نفری که چیزی بیش از یک چادر برای محافظت از خود نمیخواهند. این در حالی است که جهان با سکوتی شرم آور به تماشا نشسته و درد و رنج مردم محاصره شده غزه در میان قحطی، بمباران و سرمای شدید را نظاره میکند.
محمود بصل، رئیس اداره دفاع مدنی نوار غزه هم با اشاره به طوفان و بارشهای شدید در سراسر این باریکه اعلام کرد که طی 24 ساعت گذشته بیش از 2500 درخواست کمک از آوارگانی که چادرهایشان در آب غرق شده بود، دریافت شده است.
وی افزود: با شدت گرفتن طوفان از صبح چهارشنبه، هزاران چادر آوارگان در مناطق مختلف زیر آب رفته و این در حالی است که آوارگان به شدت از کمبود مایحتاج اولیه رنج میبرند.
کابوس مرگ بر اثر سرما دوباره به غزه برگشت
از طرف دیگر، دفتر اطلاع رسانی دولتی در نوار غزه دیروز جمعه با صدور بیانیه ای اعلام کرد که تاکنون 13 نفر از جمله سه کودک بر اثر سرمای شدید و پیامدهای طوفان جان خود را از دست دادهاند و 13 خانه هم کاملاً ویران شده است که آخرین مورد آن در محله الکرامه و شیخ رضوان در شهر غزه بود.
این نهاد دولتی غزه تاکید کرد که پیکرهای 6 نفر بعد از فرو ریختن خانهای در محله بئر النعجة در بیت الهیا در شمال نوار غزه بر اثر طوفان، پیدا شد.
یک منبع پزشکی در بیمارستان الشفاء از جان باختن یک کودک 9 ساله و یک نوزاد در اردوگاه آوارگان الشاطی در غرب شهر غزه خبر داد. روز پنجشنبه هم یک نوزاد 8 ماهه در اردوگاه آوارگان در خان یونس در جنوب نوار غزه بر اثر سرما جان خود را از دست داده بود.
منابع اداره دفاع مدنی غزه همچنین اعلام کردند: به دنبال فرونشست یک دیوار بزرگ بر اثر طوفان و باران روی چادرهای آوارگان در غرب شهر غزه، دو نفر دیگر جان خود را از دست دادند.
امروز هم منابع پزشکی غزه گزارش دادند که شمار قربانیان مرگ بر اثر سرما و پیامدهای طوفان در غزه به 14 نفر افزایش یافت.
منابع محلی در غزه گزارش دادند که اردوگاههای چادری آوارگان در سراسر نوار غزه طی هفتههای گذشته به ویژه چند روز قبل که شدت طوفان و بارشها بیشتر شد، تبدیل به گودالهای بزرگی از آب و گِل شدهاند، چادرها کاملاً در آب فرو رفتهاند و قادر به مقاومت در برابر بارانهای سیلآسا نیستند.
در این شرایط، بیش از یک چهارم میلیون خانواده آواره در سراسر غزه خود را در برابر فاجعهای وصف ناپذیر میبینند. شبها صدای گریه کودکان با صدای وحشتناک باد که در چادرها میپیچد، در هم میآمیزد و خانوادهها برای بستن سوراخهای چادرها با کیسههای پلاستیکی یا تکههای پارچه خیس که هیچ محافظتی در برابر سرما ندارند، تقلا می کنند.
تصاویری که از این وضعیت غم انگیز آوارگان غزه منتشر شده نشان میدهد که برخی از آنها مجبورند تشکهای خود را روی سرشان حمل کنند تا از غرق شدن نجات یابند و برخی دیگر هم بعد از تبدیل شدن زمین به باتلاق، تمام شب را ایستاده گذراندهاند.
روایت دردناک آوارگان غزه از امیدهایی که در سیل غرق شد
منابع محلی غزه گزارش دادند که سرما و سیل برای همه رنجآور است، اما بیماران، سالمندان و کودکان بیش از همه رنج میکشند. در اینجا چادرها یکی پس از دیگری فرو میریزند و پایههای چوبی آنها زیر بادهای شدید میشکنند و چادرها روی مردم آوار میشوند.
محمد الخواجه، یکی از آوارگان غزه در حالی که در تلاش برای منحرف کردن جریان آب از چادر سیلزده خود بود، در گفتگو با خبرنگار العربی الجدید اظهار داشت: نمیدانستم پاهایم را کجا بگذارم، در اولین شب باران، آب مانند سیلی خروشان جاری شد و به دلیل باران شدید و بادهای شدید نتوانستم هیچ یک از منافذ را ببندم و پنج فرزندم را در یک گوشه چادر جمع کردم، اما همه چیز زیر آب رفته بود.
او در حالی که گل و لای دستانش را پاک میکرد گفت: سختترین لحظه زمانی بود که پسر کوچکم را دیدم که از سرما میلرزید و هیچ چیز خشکی برای گرم نگه داشتنش وجود نداشت. حتی نمیتوانستم آتشی روشن کنم تا کمی به او آرامش بدهم. از ترس جان خانوادهام نمیتوانستم پلک بزنم. طوفان و هشدارهای همراه آن باعث شد که آن ترس دوباره در ما زنده شود.
این وضعیت فاجعه بار تنها به خسارات مادی محدود نشده، بلکه بر وضعیت روحی و روانی آوارگان هم تاثیر شدیدی گذاشته است و آنها به شدت احساس درماندگی میکنند و واقعاً دیگر نمیخواهند که باران ببارد.
عاهد ابوریاله، شهروند آواره 38 ساله فلسطینی در غزه در حالی که روی تلی از گل ایستاده بود و سعی میکرد آنچه را که از چادر شکستهاش باقی مانده بود، نجات دهد، جزئیات شبی را که باران چادرش را فرا گرفت، تعریف کرد و گفت از همان لحظه که ابرهای تیره را دیدم، فهمیدم که وضعیت غیر طبیعی است ، اما انتظار نداشتم باران این گونه ببارد، انگار دریا روی سرمان وارونه شده باشد.
این شهروند آواره غزه در حالی که سعی داشت آب را از چادر بیرون بریزد گفت: بعد از اینکه آب در داخل چادر پر شد، فریاد زدم و از خانوادهام خواستم که بیرون بیایند اما اوضاع بیرون بدتر از داخل چادر بود؛ گل و لای، بادهای شدید و آب سیل که با فاضلاب مخلوط شده بود.
وی ادامه داد: وقتی امروز صبح وضعیت چادر را دیدم، احساس کردم دوباره به نقطه اول برگشتهام. نه تشکی، نه لباس خشکی، نه حتی جایی برای نشستن. اما چارهای ندارم جز اینکه تعمیر چادر و وصله زدن لبههای فرسودهاش را شروع کنم.
حلا المتربیعی، دختر 16 ساله آواره در غزه در حالی که با ترس کنار چادر خانوادهاش ایستاده بود، با خجالت گفت: این اولین بار در زندگیام است که از باران میترسم. ما قبلاً عاشق زمستان بودیم و منتظر بوی خاک بودیم، اما در این شرایط، باد و باران وحشتناک است. آب مثل آبشار میآمد و من و خواهرانم لبههای چادر را با دستهایمان گرفته بودیم تا باد آن را نبرد.
او با صدای خسته ادامه داد: «به خاطر باران، آب، سرما و صدای بادهای شدید، حتی یک لحظه هم نتوانستم بخوابم. حتی لباسها و دفترچههایمان که برای مقابله با اختلال در تحصیل از آنها استفاده میکنیم، خیس شدند. من برای دفترچههایم خیلی گریه کردم، شاید به این دلیل که آنها آخرین چیزی هستند که به من یادآوری میکنند که هنوز یک دانشآموز هستم.
انتهای پیام/
