شلیک مرگبار مرد باغدار به ۲ سارق چوب
۱۰:۳۵ – ۰۳ دی ۱۴۰۴
ایده روز– اواسط سال گذشته در جاده منتهی به فرودگاه امام (ره)، رانندگان عبوری با خودروی وانت پراید سفیدرنگی مواجه شدند که در کنار آن حجم وسیعی از آتش شعلهور بود. از آنجا که احتمال حریق و انفجار خودرو وجود داشت، این حادثه به آتشنشانی گزارش شد و امدادگران پس از حضور در محل و خاموش کردن آتش دو جسد سوخته را کنار خودرو پیدا کردند. به این ترتیب پلیس در جریان قرار گرفت و تحقیقات برای روشن شدن ابعاد این جنایت آغاز شد. در اولین گام از تحقیقات مأموران به بررسی دوربینهای مداربسته محل حادثه و مرور مسیر خودرو پرداختند.
کشف سرنخ مهم
وقتی مأموران به سراغ اهالی منطقه رفتند با نشان دادن عکس خودرو به اهالی محل که اغلب باغدار بودند سرانجام مرد میانسالی سرنخ اصلی را به پلیس داد و گفت: «چند هفته قبل یکی از همسایههای ما به نام خسرو که در نزدیکی باغ ویلای من باغ بزرگی دارد به من گفته بود چند سارق با یک وانت پراید سفیدرنگ از باغش چوب میدزدند. او خیلی عصبانی بود و میگفت اگر آنها را ببینم میکشمشان!»
با اظهارات این باغدار، مأموران به سراغ خسرو رفتند و او را دستگیر کردند. خسرو در ابتدا منکر هرگونه دخالت در ماجرا شد، اما وقتی دربرابر مستندات قرار گرفت به ناچار لب به اعتراف گشود و گفت: «آنها را به خاطر این کشتم که زحمات چندین سالهام را به یغما برده بودند.»
با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه ۲ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در دادگاه چه گذشت؟
در ابتدای جلسه، خانواده مقتولان درخواست قصاص کردند. سپس متهم به جایگاه رفت و در دفاع از خودش گفت: «از مدتی قبل متوجه شدم که درختان باغم بریده و سرقت میشود. به دنبال سارقان بودم تا اینکه شب حادثه خیلی اتفاقی آن دو سارق را دیدم و از عصبانیت اسلحه شکاریام را که داخل ماشین بود برداشتم و به سراغشان رفتم. ابتدا به یکی از آنها شلیک کردم که روی زمین افتاد و بعد هم نفر دوم را زدم از شدت درد به خودش میپیچید بالای سرش رفتم و با یک شلیک دیگر کار را تمام کردم.»
وی افزود: «بعد از آن برای رهایی از اجسادشان آنها را پشت وانت خودشان انداختم و با یک گالن ۲۰ لیتری بنزین آنها را یک کیلومتر دورتر از محل بردم و در کنار خودروشان آتش زدم بعد هم پیاده به باغم برگشتم. اسلحه را هم با سنگ خرد کردم و به داخل چند سطل زباله انداختم تا اگر ضایعات جمع کنها تکهای از آن را دیدند متوجه نشوند که آن تکههای اسلحه بوده، اما باور کنید من قصدم کشتن آنها نبود.»
قاضی از متهم پرسید: «طبق گزارش پلیس شما به همسایهها گفته بودی که اگر سارقان باغات را پیدا کنی میکشی».
متهم جواب داد: «من فقط حرفش را زده بودم مثل خیلی از زن و شوهرها که موقع دعوا و عصبانیت همدیگر را تهدید میکنند وگرنه من آدمکش نبودم. سارقان ثمره سالها تلاشم را از ریشه قطع میکردند. من بیماری قند دارم و در آن شرایط نتوانستم خودم را کنترل کنم. وقتی اتفاقی آنها را دیدم خیلی عصبانی شدم.»
قاضی گفت: «اولاً که پزشکی قانونی سلامت شما را تأیید کرده از طرفی شواهد نشان میدهد شما برای پیدا کردن سارقان باغات کمین کرده و منتظرشان بودی و با قصد قبلی دست به جنایت زدهای.»
متهم جواب داد: «اگر قصدم کشتنشان با هدف و برنامهریزی بود اجساد را در همان باغم دفن میکردم و سرنخی از خودم جا نمیگذاشتم.»
قاضی از متهم پرسید: «سوابق شما نشان میدهد که در همان منطقهای که باغ داری و با همان اسلحه سگکشی هم میکردی یعنی میدانستی که آن اسلحه وقتی سگ را میکشد یعنی گلوله آن کشنده است.»
متهم جواب داد: «من فقط سگها را فراری میدادم و به پاهایشان شلیک میکردم، چون چند باری به من و خانوادهام حمله کرده بودند.»
قاضی گفت: «از این کار پشیمان نیستی؟»
متهم گفت: «من از خانوادههایشان معذرت میخواهم، اما آنها دزد بودند و سوابق متعددی داشتند.»
با پایان اظهارات متهم قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
منبع: روزنامه ایران
