کارگردان مستند «راش»: جنگ 12 روزه را از صدای شنیده نشده تهرانیها به تصویر کشیدم
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایده روز، نیما مهدیان، فیلمساز مستند که سال گذشته با فیلم مستند «یک وجب خاک» در جشنواره سینما حقیقت و فجر حضور داشت، امسال با مستند جدید خود «راش» به این رویداد سینمایی آمده است. این مستند 58 دقیقهای در بخش نیمه بلند نوزدهمین جشنواره سینما حقیقت حضور دارد.
مهدیان درباره سوژه مستند خود گفت: یکی از اصلیترین دغدغههای من، پرداختن به لایههای عمیق جامعهشناسی و رفتارشناسی تودههای مردم. مخصوصا در بحرانهاست. جنگ 12 روزه فرصت بسیار خوبی برای پرداختن به همین دغدغه شد و فرصت را مغتنم شمردم تا با ساخت یک مستند که روایتگر حال و هوای گروههای مختلف مردم در این بحران بود، نگاهی به چند لایه پایینتر از جامعهای که در آن زندگی میکنیم داشته باشم.
وی اضافه کرد: شاید بتوان گفت تهران، به عنوان پایتخت ایران، نمونه کاملی از بافت اجتماعی کل کشور است، چرا که میتوان در آن گروههای مختلفی از مردم با عقاید مختلف را مشاهده کرد. در مستند «راش» سعی کردم با نگاه عمیقتری به افرادی بپردازم که شاید صدایشان کمتر شنیده شده است.
او درباره تصویربرداری این مستند گفت: از همان روز اول آغاز جنگ، تصویربرداری در تهران را آغاز کردم، شاید در یکی دو روز اول از روی کنجکاوی بود و مثل همه مستندسازان که دوست داشتند، کاری بکنند، دوربین به دست گرفتم اما وقتی کمی جلوتر رفتم، متوجه لایههای عمیقتری شدم که باید روایت میشد. به عبارت دیگر، از روز دوم به سناریو رسیدم. همانجا بود که فهمیدم اگر بخواهم خودم فیلم را روایت کنم یا شخص محور باشد، به دلیل تعدد لوکیشنها و ابعاد متنوع وجودی جنگ، روایت ابتر و ناقص میماند. برهمین اساس، به ساختار سیال و مشاهدهگر رسیدم تا بتوانم تمام لوکیشنها و طیفهای مختلف را پوشش بدهم.
مهدیان با تاکید بر اینکه روایت این فیلم نگاهی همهجانبه به نظرات و دیدگاههای آحاد مختلف مردم در جریان جنگ 12 روزه دارد، گفت: در این فیلم با گروههای مختلفی از مردم در زمان بحران جنگ 12 روزه مواجه شدیم؛ از نانوا گرفته تا راننده تاکسی و عابرین خیابان. سوژه اصلی، آدمهاییاند که تحت تاثیر نگاههای مختلف و رسانههای خارجی، نظراتی دارند که شاید برخلاف نگاه حاکمیت باشد اما معتقدم که باید حرف آنان را شنید. نکته اصلی اینجاست که رسانههای ما نتوانستند به درستی اقناعسازی کنند که صهیونیسم دشمن ایران و ایرانی است و برایش هیچ فرقی ندارد چه حکومتی در ایران حاکمیت را به دست دارد. در لابهلای مصاحبهها افرادی را میبینیم که از وقایع آن روزها خشمگین هستند و این خشم متوجه همه طرفین جنگ است.
وی خاطرنشان کرد: با این حال باید تاکید کنم آن چیزی که در این فیلم ملموس است، وحدتی است که در بین مردم در زمان جنگ 12 روزه شکل گرفت. در مستند راش لحظههای حماسی را میبینیم که بدون اینکه بخواهم حتی از موسیقی یا تکنیک تدوین استفاده کنم، همدلی مردم را میبینید که قلبشان برای ایران میتپد؛ حتی علیرغم همه انتقادهایی که دارند. شاید اگر فقط حماسه را نشان میدادیم، یک مستند پروپاگاندایی ساخته میشد اما وقتی این صحنههای حماسی را در کنار انتقادات قرار دادیم، ماجرا عوض شد. در ساخت این مستند، انتخاب ساختار برایم مهم بود؛ به طوری که هم برچسب ضد جنگ به من نخورد و هم حرف گل درشت نداشته باشیم.
کارگردان فیلم مستند راش با اشاره به سختیهای تولید این مستند گفت: برای ساخت این مستند در ابتدای امر، از هیچ جایی حمایت نشدم و فقط پیگیری و سماجت خودم پروژه را پیش برد. حتی جالب است بدانید که نیروهای مختلف امنیتی و نظامی 4 بار مرا گرفتند که البته آنها هم در شرایط آن روزها حق داشتند. همچنین در تامین تجهیزات نیز دچار مشکل جدی شدم، چرا که از همان روزهای نخست جنگ، دیگر کسی حاضر به اجاره دوربین نبود و در نهایت مجبور شدم از یکی از دوستانم دوربین قرض بگیرم.
او با اشاره به اینکه فیلمش هیچ آرشیوی ندارد، گفت: مستند راش حتی یک فریم آرشیو هم ندارد و همه تصاویرش تولیدی خودم است. جالب است بدانید که خواب من در طول 12 روز جنگ، حتی به کمتر از 3-4 ساعت در هر شبانهروز رسیده بود!
مهدیان در پایان گفت: باید از حسین بدرلو تشکر کنم که این فیلم را حمایت کرد. همچنین باید به نقش مهم 2 نفر اشاره کنم که واقعا یک قرارگاه رسانهای ایجاد کردند. در شرایطی که قرارگاه رسانهای قوی نداریم، افرادی مثل بهزاد بهزادپور و حبیب والینژاد، بچهها را در روایت فتح جمع کردند و اقدامات بسیار خوبی انجام شد.
انتهای پیام/
